Zator tętnicy płucnej (zatorowość płucna) polega na zaczopowaniu, najczęściej skrzepliną, tętnicy płucnej (zator masywny) lub obwodowej gałęzi tętnicy płucnej (zator mały), czego konsekwencją jest upośledzenie wymiany gazowej w płucach.
W większości przypadków jest następstwem powikłań zakrzepowych. W sposób patologiczny wewnątrz naczyń krwionośnych formuje się czop wykrzepionej krwi (skrzeplina), który odrywa się od ściany naczynia i wędrując dalej z prądem krwi powoduje zamknięcie (zator) naczynia w innym miejscu - często w płucach. Skrzeplina powstaje w układzie żylnym, głównie w żyłach głębokich kończyn dolnych i miednicy małej lub w prawej komorze i prawym przedsionku serca.
Przy podejrzeniu zatoru tętnicy płucnej wykonuje się badania: EKG, RTG klatki piersiowej, scyntygrafię płuc, angiografię płuc i badania laboratoryjne krwi (badania gazometryczne).
LECZENIE I ZAPOBIEGANIE
Wczesne uruchamianie po zabiegach, zawale serce pozwala na zmniejszenie ryzyka choroby zakrzepowo-zatorowej i zatoru płucnego. Również leczenie zakrzepowego zapalenia żył, chirurgiczne leczenie żylaków, profilaktyka przeciwzakrzepowa po epizodach zakrzepowo-zatorowych, daje zmniejszenie ryzyka zatoru.
Leczenie można podzielić na:
- zachowawcze, nakierunkowane na rozpuszczenie zatoru za pomocą leków trombolitycznych, lub pozwolić na samoistne rozpuszczenie się skrzepu przy obniżeniu krzepliwości krwi po użyciu leków przeciwzakrzepowych
- inwazyjne, czyli chirurgiczne, stosowane u chorych w cięższym stanie (tych którzy przeżyli ostrą fazę zatoru), z dużymi zatorami.
Na podstawie zdrowie.med.pl
#1
Napisany 23 marzec 2007 - 19:00

0 użytkowników czyta ten temat
0 użytkowników, 0 gości, 0 anonimowych użytkowników