Główne mięśnie biorące udział w ćwiczeniu: podłopatkowy, obły większy
Mięśnie pomocnicze: naramienny akton przedni, piersiowy większy, najszerszy grzbietu.
Stabilizatory: naramienny akton boczny, czworoboczny część górna, dźwigacz łopatki, dwugłowy ramienia, ramienny, nadgrzebieniowy



Wykonanie: Stojąc złap szeroko nachwytem zamkniętym sztangielki i weź wdech. Mając cały czas zgięte łokcie odprowadź ramiona na wysokość barków. Robiąc wydech i nie zmieniając położenia ramion, rotuj nimi w taki sposób, żeby sztangielki poruszały się w dół do ciała. Następnie robiąc wdech - nie ruszając ramionami - wróć do pozycji wyjściowej.

Uwagi: Jest to ćwiczenie szczególnie polecane na rotatory wewnętrzne barku, które chroni przed kontuzjami. Podczas wykonywania ćwiczenia nie powinno używać się zbyt dużych obciążeń i należy unikać kołysania ciałęm. Łokcie należy zgiąć pod kątem 90 stopni.

Ćwiczenie to można wykonywać na wiele sposobów m.in. w różnych pozycjach na wyciągu lub leżąc z hantlami na ławce.

Czy można połączyć zakres ruchu z rotacją zewnętrzną? Czyli ruch kończyłby się równolegle do ciała aż na wysokości głowy. Miało by to sens?

Tak.

Nawet dla zdecydowanej większości osób rot zew jest ważniejsza, nie wiem jak u Ciebie, piszę tylko informacyjnie.